Nasze ściany oporowe można przemieszczać tylko przy użyciu uchwytów montażowych bądź tulei transportowych, umieszczonych z tyłu elementów. Należy przy tym unikać uderzeń i wstrząsów, gdyż mogą one spowodować pęknięcia i odpryski..
Po ostatecznym posadowieniu elementów tuleje trzeba wypełnić żywicą epoksydową. Tylne strony ścian oporowych standardowo nie są fazowane. Połączenia poszczególnych ścian oporowych między sobą wykonuje się z pomocą układu: uchwytów montażowych/prętów okrągłych albo tulei montażowych/nakładek.
Ważne: Przy obliczaniu ścian oporowych założono posadowienie na gruncie o parametrach żwiru lub pospółki zagęszczonej. Jeśli w poszczególnych przypadkach warunek ten nie jest spełniony, właściwości gruntu budowlanego muszą zostać sprawdzone przez osobę do tego uprawnioną. Przy większych narożnikach należy zwrócić uwagę na rzecz następującą:
przy większych wymiarach lub długościach stopy sąsiednich elementów w obszarze narożnym mogą na siebie nachodzić. W tym przypadku należy osobno zamówić oprócz elementu narożnikowego – standardowy element o krótszej stopie (element sąsiedni). Narożnik trzeba zabezpieczyć płytą nadbetonu o minimalnej klasie wytrzymałości , ale należy przestrzegać klasy ekspozycji XC2. Ta warstwa nadbetonu musi zostać konstrukcyjnie uzbrojona.
Standard
- System łączenia uchwyty/pręty
- Przykład uformowania narożnika prętami okrągłymi D=16 i zbrojonym nadbetonem C 16/20 po posadowieniu elementów.
Indywidualny
- System łączenia tuleje/nakładki zapewniający wysoką stabilność ścian